Carl Lewis tamén sófre Artrose

Ola!!!!

Trala entrada sobre Ötzi e os seus problemas reumáticos avanzamos uns 5300 anos no tempo para falar dun dos mellores atletas de tódolos tempos: Carl Lewis


Frederick Carlton "Carl" Lewis naceu o 1 de Xullo do 1961 en Birmingham (EE.UU.) , apodado "o fillo do vento" destacou en probas de velocidade (100 e 200 m) e en salto de Lonxitude. A súa carreira como atleta é impresionante:

• Nos xogos Olímpicos de Los Angeles 1984 conseguiu 4 medallas de ouro: 100,200, 4x100m e salto de lonxitude


• Nos xogos Olímpicos de Seúl 1988 congeguiu repetir as medallas de ouro en 100m e salto de lonxitude, nos 200m tivo que "conformarse" ca medalla de prata.


• Nos xogos Olímpicos de Barcelona 1992 gañou sendos ouros en salto de lonxitude e 4x100m


• Nos Xogos de Atlanta 1996 gañou a súa cuarta medalla de Ouro olímpica consecutiva no salto de Lonxitude.
  

A este inigualable palmarés hai que engadirlle os éxitos de Lewis nos mundiais de Atletismo:

• Helsinki 1983: 3 ouros.100 e 4x100m e (como non) salto de lonxitude.


• Roma 1987: 3 ouros.100 e 4x100m e (adiviñade) salto de lonxitude.


• Tokio 1991:3 ouros.100 e 4x100m (sorpresa) e (non o ides crer) salto de lonxitude.


• Stuttgart 1993 1 bronce en 200m.

O obxetivo desta entrada non é alabar a este atleta (que ben o merece) senón informar que nin o fillo do vento librouse da....... ARTROSE.

En efecto, Carl Lewis padece de artrose nas costas e nos xeonllos. A doenza foi diagnosticada no 1999 cando Lewis contaba con 37 anos (unha idade moi precoz para esta patoloxía).

Os motivos (etioloxía) que esgrimen os médicos para explica-lo desgaste articular do atleta son dúas:

1. A propia vida de Lewis (practicou o deporte de elite durante uns 20 anos cos seus respectivos entrenos para acadar ese impresionante nivel). Sobrecarga articular.
2. O uso de inxección intraarticulares de corticoides (popularmente coñecidas coma infiltracións, moi usadas no fútbol). Estas inxeccións úsanse nos casos de dór articular para que o deportista non a sinta e poida seguir competindo pero..... en ningún caso melloran a patoloxía articular; só son "parches" momentáneos que non substitúen ó tempo necesario para recuperarse da lesión.

En resumo: a combinación de sobreesforzo; Carl Lewis recoñece que "pasou a maior parte da súa vida ciscando ó aire un corpo de 80kg. ó aire e golpéandoo con forza ó caer á area" e as inxeccións para poder seguir competindo levaron a un prodixio da forma física a unha situación de limitación de movemento e dór ó camiñar.

Fotografía de Carl Lewis extraída de Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/File:CarlLewis.jpg

Información de:

• Wikipedia http://es.wikipedia.org/wiki/Carl_Lewis
• Artigo do periódico El Mundo: http://www.elmundo.es/salud/1999/348/02730.html

Curiosidades: Artrose e antropoloxía

Ola a todas/todos:


Tra-las últimas entradas sobre a cirurxía hoxe toca falar dunha curiosidade por suposto relacionada ca artrose:seguro que coñecede-la historia de Ötzi, senón intoduzovo-la:

Ötzi é unha momia humana natural producto da conxelación,data do 3300 a.d.C. (ten 5300 anos) e está considerada como a momia humana natural máis antiga coñecida, foi atopada no 1991 por dous turistas alemáns a uns 32oo m sobre o nivel do mar nos Alpes Italianos (no val do Ötz que lle dá o nome)

Ademáis de polo seu impresionante estado de conservación (máis ben debido ó mesmo) Ötzi foi e é moi famoso: posúe unhas 57 tatuaxes que son consideradas coma as máis antigas conservadas, son puntos e raias que non conforman ningún debuxo recoñecible algunhas especulacións afirman que era un mapa das estrelas que Ötzi, cazador, usaba para orientarse...... logo exporemos unha teoría moito mais interesante..... e próxima á temática do blog.

C.S.I. na idade do cobre: A Historia clínica de Ötzi

Polas análisis científicas feitas sobre Ötzi coñecemos que era un home duns 46 anos, medía uns 159 cms. e pesaba uns 50 Kg., padecía duns parásitos intestinais chamados Tricocéfalos(Trichuris trichuria), tamén padecía tachán tachán.......... principios de ARTROSE en varias articulacións (parte baixa da columna, detrás do xeonllo esquerdo e no nocello dereito) que coincidían con eses puntos tatuados...... o que nos leva á teoría de que esas tatuaxes eran usadas para alivia-la dor de modo similar á acupuntura chinesa.

Pero o que máis chamou á atención das e dos investigadores foi a causa da morte de Ötzi.... o análisis por Tomografía Computerizada revelou que Ötzi tiña unha cabeza de frecha aloxada no ombro esquerdo, preto do pulmón e mailo corazón..... o corpo do proxectil foi arrincado; Ötzi tamén tiña cortes e abrasións , incluso tiña un corte profundo nunha das súas mans...... mesmo parece que tratou de curalo cunha especie de musgo con propiedades anticoagulantes..... (tal vez ademáis de se-la momia natural humana máis antiga e posuir as tatuaxes máis antigas, Ötzi sexa o enfermeiro máis antigo). Esto unido ás análises de ADN practicadas sobre os obxetos de Ötzi ( había sangue doutros seres humanos no coitelo e mesmo de dúas persoas distintas nunha punta de frecha) fan pensar que Ötzi tivo unha morte violenta.

A Historia aínda é mais misteriosa cando se revela que Ötzi estivo castrado......a única unlla que se pudo recuperar de Ötzi mostra (a través das chamadas liñas de Beau) que estivo enfermo tres veces nos últimos seis meses da súa vida, o calzado de Ötzi revela que andaba moito.... algo inusual para un cazador na idade de cobre..... tal vez fose pastor en vez de cazador, polo visto tiña unha hacha cunha porcentaxe altísima de cobre..... polo que se especulou que traballaba na fundición de cobre.... había sangue doutra persoa na capa..... creese que cargou cun camarada ferido.......

As especulacións sobre Ötzi seguen abertas...... pero xa sabemos que fai más de 5000 anos a artrite e a artrose xa preocupaban ós seres humanos.....

• Foto da momia de Ötzi extraída de Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/File:OetzitheIceman.jpg
• Foto dun macho de tricocéfalo extraída de Wikipedia http://es.wikipedia.org/wiki/Archivo:Trichurisspmale.jpg
• Artigo do periódico El Mundo http://www.elmundo.es/elmundo/2005/04/20/obituarios/1113988983.html
• Artigo do periódico El País http://www.elpais.com/articulo/cultura/autopsia/confirma/hombre/hielos/fue/asesinado/elpepucul/20090129elpepucul_8/Tes
• Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/Ötzi_the_Iceman

Coidados post-cirúrxicos

Ola!!!!
Tras estes días de escribir entradas sobre as distintas operacións para correxi-la artrose hoxe vamos a falar dos coidados que proporciona enfermería trala cirurxía.

Primeiramente debemos ter coidado de non disloca-la articulación reemplazada, no caso da artroplastia de cadeira:

1. Evitaremos que @ doente cruce as pernas.
2. Indicarémoslle que manteña as pernas separadas uns 15 cms.
3. Procuraremos que manteña os xeonllos por debaixo do nivel da cadeira
4. Colocar unha almofada entre as pernas para procurar manter a articulación alineada cando @ doente estea acostado.

Ademáis debemos recordar os coidados de Enfermería xerais a calquer pacente cirúrxico:

1. Administrar medicación vía subcutánea ou oral para a profilaxe tromboembólica
2. Administrar medicación (múltiples vías) para o control da dor postoperatoria
3. Asegurar o correcto balance hidro-electrolítico do paciente: control da inxesta (ou aporte intravenoso de líquidos) e control da saída (coidados da sonda urinaria, rexistro dos ouriños excretados).
4. Promover a deambulación precoz d@ doente (recordando os puntos anteriores para evita-la luxación da cadeira).

Adaptado de Medline http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/spanish/ency/article/002975.htm

Artroplastia de cadeira

Ola!!!!!

Hoxe toca falar da artroplastia de cadeira como técnica cirúrxica para o tratamento da artrose.

Nos dous puntos anteriores (cirurxía tipo artroscopia e cirurxía de osteotomía) falei a nivel xeral (sen precisar a articulación). Debido as variacións na técnica da artroplastia dividina segundo as articulacións.

A articulación da cadeira confórmana a cavidade articular do óso coxal (acetábulo) e a cabeza femoral

Imaxe da articulación coxo-femoral normal extraída de reshealth.org http://www.reshealth.org/sub_esp/yourhealth/healthinfo/default.cfm?pageid=P05859

Na cirurxía de artroplastia de cadeira extráense os compoñentes óseos danados (artrósicos) reemplazados por elementos artificiales:

1. Unha copa que reemplaza a cavidade acetabular da cadeira.
2. Unha esfera que reemplaza a cabeza femoral danada.
3. Un talo metálico que se adhire ó corpo do fémur ou vástago.

Nas operacións de Hemiartroplastia só se substitúe a cabeza femoral.

A operación necesita de anestesia xeral ou ben un bloqueo raquídeo, o cirurxián retira a cabeza femoral e ,se se precisa, limpiase o acetábulo retirando todos os compoñentes artósicos. Logo só queda substituír as pezas eliminadas polas próteses.

Imaxe obtida a través de Medline

Fonte: Medline http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/spanish/ency/article/002975.htm

A Osteotomía

Ola!!!
Hoxe toca falar da Osteotomía como técnica cirúrxica para o tratamento da artrose.
Literalmente, osteotomía (osteo=óso, -tomía= corte) é unha intervención cirúrxica na que o cirurxián realiza seccións do tecido óseo, de maneira que pode realizar cambios na forma do óso e na articulación, desa forma a carga e peso que pode soportar a articulación desvíase cara a zonas non artrósicas mellorando síntomas coma a dór, tamén pode mellorar o funcionamento articular e retrasa-lo dano artrósico da articulación.
A osteotomía soe ser útil en pacientes demasiado xóvenes para un remplazo total da articulación.

A artroscopia

Ola!!!!


Empezo unha nova entrada co primeiro dos procedementos cirúrxicos propostos: a artroscopia.





A artroscopia (artro= articulación -scopia=visualización) é un procedemento cirúrxico diagnóstico e/ou terapéutico. Consiste na inserción de instrumental óptico dentro da cavidade articular a través de pequenas incisións na pel do paciente, pódense facer tamén máis incisións para insertar máis instrumental.


Ó principio só posuía unha utilidade diagnóstica (observación directa da articulación); sen embargo na actualidade moitas patoloxías poden ser tratadas mediante procedementos artroscópicos.


Como xa comentamos para o tratamento da artrose realízanse lavados e desbridamentos do tecido artrósico e desgastado da articulación.


Os beneficios da artroscopia respecto das cirurxías abertas son numerosos:

1. Como é unha visualización directa permite aumentar a precisión diagnóstica.


2. As pequenas incisións permiten unha recuperación máis temperá debido a que é unha operación relativamente pouco invasiva.


3. Ventaxas estéticas xa que as incisións son menores.


4. Menor dór e máis pronta recuperación


5. Menor estancia Hospitalaria

Imaxe extraída de wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/File:Lateral_meniscus_damaged_tibial_cartilage.jpg

Información adaptada de:

http://orthoinfo.aaos.org/topic.cfm?topic=A00499- A través de Medline

http://www.shoulderpainsolutions.com/espanol/tratamiento/artroscopica.asp

Tratamento cirúrxico da Artrose

Ola!!!
En anteriores entradas abordei o tema do tratamento non-cirúrxico da artrose...Insistín dabondo nas medidas hixiénico-dietéticas e de educación para o control da mesma e tamén falamos das medidas farmacolóxicas (paracetamol) como complemento (non como base) ó tratamento, intentei centralo na labor de enfermería (recuperar a independencia do individuo antes que "curar" a patoloxía.
Agora abordamos o tema da cirurxía: A cirurxía para o tratamento da artrose debe limitarse a pacientes cunha gran dór e/ou unha perda moi importante da súa funcionalidade e desempeño nas Actividades da vida Diaria (AVDs).
Comentaremos brevemente (ampliable en forma de novas entradas) tres tipos de cirurxías para a artrose:

1. Artroscopia: É unha técnica mínimamente invasiva: realízase unha moi pequena incisión para introducir unha xeringa na cavidade articular e irriga-la mesma co fin de "arrastrar" as partículas de cartílago máis gastado (fase de lavado). Tamén se pode intoducir unha pequena pinza para extraer o tecido danado (fase de desbridamento). Este procedemento aínda presenta bastante controversia xa que só resulta útil para determinados pacientes.
2. Osteotomía: Consiste en cortar ou tallar os fragmentos de óso da articulación desgastada co fin de que encaixen e mellorar así a movilidade articular, constitúe máis ben, unha ponte para retrasa-lo máis posible o reemplazo total da articulación (artroplastia).
3. Artroplastia: Constitúe o reemplazo da articulación desgastada por unha prótese que a substitúe. Ten unha altísima porcentaxe de éxito (máis do 95%).

Información extraída do artigo do periódico EL MUNDO http://www.elmundo.es/elmundosalud/2006/03/21/dolor/1142959995.html

Farmacoterapia vs. outras alternativas terapeúticas

Ola!!!

Sinto pasar tanto tempo sen actualizar pero estamos en época de exames e xa se sabe...... (inda que xa se sabe... excusatio non petita.....)

Esta entrada xorde como reposta o comentario de Diego G. do día 22/01/2009:

HOLA!! ME PREGUNTABA SI CREES ABSOLUTAMENTE NECESARIA LA ADMINISTRACIÓN DE FÁRMACOS PARA EL CONTROL Y LA EVOLUCIÓN POSITIVA DE LA ARTROSIS. GRACIAS.



1º A farmacoterapia úsase sobre todo para trata-la sintomatoloxía da artrose: dór e hinchazón, personalmente creo que o uso destes fármacos son moi útiles para as situacións angustiantes de dor crónica e polo tanto son necesarios; sen embargo todo fármaco ten unha vida media, polo tanto requiren dunha administración continuada, considero máis necesario (dende ,por suposto, o meu punto de vista enfermeiro) medidas hixiénico-dietéticas que supoñan cambios importantes nos hábitos de vida: por exemplo a dór nun xeonllo ( rodilla) ou un nocello (tobillo) poden remitir con paracetamol, pero conseguindo que un doente de artrose baixe de peso a través de consellos e directrices do enfermeiro consegue que a articulación cargue menos peso co que se reduce a dór, tamén se se favorece a movilidade (promovendo o exercicio) se pode dete-lo avance da dexenaración articular típica da artrose.

O exercicio físico tamén posúe outras ventaxas:

1. É sumamente eficaz á hora de paliar estados depresivos (non infrecuentes en anciáns).



2. Baixa os niveis de colesterol no sangue.



3. Libera endorfinas (morfinas endóxenas) que provocan sensacións de placer.



4. É un factor de lonxevidade comprobado



5. Facilita o sono.

Todos coñecemos fármacos ou sustancias que poden inducir esas ventaxas.... pero case sería necesario un coktail farmacolóxico para iguala-los beneficios de, simplemente, facer exercicio

Ademáis para facer exercicio non fai falta receita. Espero que vos sexa útil esta entrada.

Info sobre o exercicio físico e os seus beneficios: http://es.wikipedia.org/wiki/Ejercicio

Diagnósticos e intervencións de Enfermería na artrose

Ola!!!!
A continuación describo os diagnósticos de Enfermería mais frecuentes no paciente con artrose, tamén inclúo as intervencións destinadas a solucionar o problema:

1. Dór: especialmente de tipo crónico; é frecuente que veña expresado polo propio paciente, tamén se pode deducir se observamos que o paciente adopta posturas de protección (non carga peso nunha zona, dorme de forma distinta) ou pola súa expresión facial. Ante este diagnóstico consideramos que a dór pode alterar a capacidade do paciente para realizar as súas actividades da vida diaria (A.V.D.s). Enfermería debe intervir mellorando o confort do paciente (promovendo posturas que diminúan a dor, procurando un ambiente agradable), axudando no manexo da medicación ou simplemente derivalo a un servicio competente (unidades de dór crónico).




2. Deterioro da movilidade física: manifestado por unha diminución da movilidade da articulación afectada, esto volve a incapacitar o paciente para o seu normal funcionamento. Enfermería debe promover a deambulación (a través de camiñatas)e loitar contra a inmovilidade articular. (usando só dispositivos especiais de axuda como cadeiras de rodas cando sexa necesario). Tamén é vital a colaboración con outros profesionais (fisioterapeutas).




3. Risco de desequilibrio nutricional por exceso: Se consideramos que co deterioro da movilidade pode asociarse a unha diminución da movilidade estaremos reducindo a actividade física xeral; se non intervimos o paciente pode desenrrolar un sobrepeso ou unha obesidade que, como xa comentamos en entradas anteriores, non fai senón agrava-lo cadro da artrose. Debemos intervir manexando o peso e a nutrición do noso paciente procurando unha dieta acorde ás necesidades do mesmo e atendendo á súa movilidade.




4. Manexo ineficaz do réxime terapéutico: Xa comentamos como as persoas maiores póden ter problemas á hora de manexa-la súa medicación por cuestión meramente fisiolóxicas (diminución da agudeza visual), psicolóxicas (reticencia á hora de modifica-los hábitos de vida) ou sociais (soedade e incapacidade de conseguir axuda). As accións que os enfermeiros poden (podemos) facer inclúen: Seguemento telefónico, establecemento de obxectivos comúns e ensinanza (tanto da súa doenza coma dos síntomas ou efectos secundarios da enfermedade).




5. Déficit de autocoidado: Este diagnóstico abarca moitos niveis. O paciente que sófre de artrose pode ter problemas á hora do baño ou hixiene xeral, no seu vestido ou incluso á hora de ir ó W.C. Debemos brindar axuda á hora de realizar estas A.V.D.s pero a acción primordial centraráse na ensinanza de técnicas que permitan conseguir a independencia nestes apartados.

Virginia Henderson definiu á función de Enfermería como a "axuda ó individuo sano e enfermo á realización daquelas actividades que contribúan á súa saúde, á recuperación da mesma ou a unha morte tranquila actividades que o individuo realizaría se tivese os coñecementos,forza ou vontade necesarios, de forma que lle axude a recupera-la súa independencia o antes posible".

Como vemos a meta de Enfermería non é palia-lo problema a curto prazo senón axudar á persoa a se-lo máis independiente posible.

Información adaptada de http://74.125.77.132/search?q=cache:MlIsCjusv2cJ:www.juntadeandalucia.es/salud/procesos/lanza.asp%3Fd%3D1%26f%3D177+dolor+por+artrosis+enfermeria&hl=es&ct=clnk&cd=3&gl=es

Información sobre Virginia Henderson e a súa teoría da Enfermería en: http://www.terra.es/personal/duenas/teorias2.htm

Diferencias artrose-artrite

Ola!!!
Esta entrada publícase como resposta ó comentario que me deixou Diego G. nunha entrada anterior sobre as diferencias entre Artrite e artrose.

1. A artrite é a inflamación dunha articulación, a artrose implica dexeneración da articulación.
2. Outo motivo de confusión é que a artrose tamén é coñecida coma osteoartrite o cal pode resultar un pouco "liante".
3. Ambalas dúas dan moi parecida sintomatoloxía: dor, limitación e rixidez na movilidade da articulación , sen embargo na artrose sempre hai dexeneración no cartílago.
4. O máis claro para diferencialas é considerar á artrite coma un síntoma:
   Referencia subxectiva expresada polo enfermo dun cambio anómalo causado por unha enfermedade-Wikipedia.
5. E considerar á artrose como unha enfermedade (un tipo de artrite no que existe dexeneración da articulación e non só inflamación) na que está sempre presente a inflamación articular.

No MedLine podedes acceder a un tutorial interactivo en castelán moi útil e intuitivo deixo o hipervínculo aquí http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/spanish/tutorials/osteoarthritisspanish/htm/index.htm

Máis coidados de Enfermería para a artrose

Ola! Navegando pola rede encontrei máis coidados de Enfermería para a artrose:

- Protección das articulacións: Debemos educar ós enfermos para que eviten estar moito tempo de pé, que usen as articulacións non enfermas, que poñan aalmofada baixa se padecen de artrose cervical,..... é dicir........Educación para a Saúde.

-Tratamento con Calor, axuda a mellorar a flexibilidade da articulación.

-Exercicios musculares para evitar a atrofia muscular e mellorar o estado xeral da articulación.

Poño un Hipervínculo dunha páxina que trae moita información sobre a artrose, Chámase lasalud.com http://www.lasalud.com/pacientes/artrosis.htm#1

Visitádea!!!

Epidemioloxía da artrose

Tralos comentarios publicados sobre o comezo da artrose quero publicar unha entrada sobre a etioloxía da enfermedade.
Quero resaltar que os comentarios publicados foron os que motivaron a publica-lo o que implica que eses comentarios serviron para mellorar este espacio, así que coma é de ben nacidos ser agradecidos : MOITAS GRAZAS Diego G. e Pili polos vosos comentarios.
Datos sobre a Artrose:
-En EE.UU padécena 20 millóns de persoas (Enfermería Xeriátrica de Kristen Mauk)
-En España padécena un 16% da población maior de 20 anos (obtido da páxina de Wikipedia: http://es.wikipedia.org/wiki/Artrosis).
-Antes dos 45 anos é máis frecuente en homes pero a partir desta edade é máis frecuente en mulleres (Enfermería Xeriátrica de Kristen Mauk).
O libro de Enfermería Xeriátrica de Mauk pertence á miña "biblioteca" tratarei de ver se esta dispoñible na biblioteca da escola para darvos a referncia e que o poidades consultar. A información obtida de Internet tratarei de Hipervinculala para un acceso máis rápido.

Tratamento da Artrose

A artrose é unha enfermidade crónica ,é dicir, que persiste ó longo do tempo e que pode chegar a afectar o modo de vida do paciente.
O obxectivo desta entrada non é explicar un tratamento médico-cirúrxico ou farmacolóxico extricto xa que esto sería tarefa destes profesionais sanitarios. Como estudante de Enfermería centrareime no tratamento que máis atañe á Enfermería:

Os fármacos actuais céntranse nos antiinflamatorios e analxéxicos sendo o paracetamol o máis recetado. Como Enfermeros debemos coñecer e educar ó paciente sobre os seus efectos adversos: posibilidade de lesión gástrica, toxicidade hepática. Tamén é básico asegurarnos de que o paciente non confunde a dose, xa sabemos que existe unha asociación entre artrose e terceira edade e non é pouco frecuente que os pacientes xeriátricos teñan problemas para ler ou entender a dose de medicamento que deben tomar.

Dado que as articulacións que máis sofren son as que soportan máis peso non debemos esquecer que a perda de peso pode constituír un bó mecanismo de alivio da artrose. O profesional de Enfermería deberá recomendar a perda ou vixianza do peso en colaboración con outros profesionais da saúde: médicos, dietistas, etc....

Tamén hai que considerar o uso de técnicas non farmacolóxicas para o manexo da dor e da hinchazón, moitos anciáns están máis proclives a aplicar unha simple bolsa de xeo que a cambia-los seus hábitos de vida (poñer gafas ou pedir axuda para ler as etiquetas dos fármacos, cambia-la dieta).

Relación da artrose ca terceira edade

Xeralmente considérase á artrose coma unha enfermedade típica da terceira edade, procedamos a resumir os motivos que favorecen a aparición da artrose co envellecemento normal.

1. Coa edade e o envellecemento dimunúe a concentración e a viscosidade do líquido que lubrifica as articulacions: o líquido sinovial. Se se perde ou altera este líquido diminúe a movilidade da articulación e favorécense os roces entre ósos producindo o cadro típico da artrose.


2. Co envellecemento tamén se acurtan a cápsula e os ligamentos articulares co que as articulacións tórnanse menos distensibles (menos móviles).


3. Non só hai cambios meramente orgánicos, psico-socialmente o envellecemento asóciase a unha menor práctica de exercicio físico. Tense demostrado que o exercicio físico regular aumenta a flexibilidade das articulacións e incrementa o seu rego sanguíneo.


4. Tamén hai que considerar que coa edade vánse acumulando lesións repetidas que co paso do tempo dificultan a execución periódica das tareas diarias.

En resumo: o envellecemento normal (e inevitable) conduce a unha serie de cambios anatómico-psico-sociales que repercuten nunha menor movilidade articular, todas estas consideracións favorecen a aparición do cadro de desgaste articular típico da artrose.

Este desgaste non só inflúe minimizando a resposta ó desgaste senon que tamén "maxifica" a resposta ante estímulos físicos fortes fortuítos (unha caída) que como podemos imaxinar son máis frecuentes nun tipo de población :a terceira edade

¿Que é a artrose?

A artrose é unha patoloxía que cursa con destrucción do cartílago articular (o tecido que amortigua os extremos dos osos), esta situación provoca fendas e debilidade no mesmo reducindo a capacidade da articulación para amortigua-los choques e protexer os extremos dos ósos.

Se se perde cartílago en cantidade suficiente os ósos comezan a pórse en contacto e a rozarse mutuamente con cada movemento co que responden producindo máis matriz ósea (osteofitos) e aumentando o tamaño da articulación, esto á vez inflúe dificultando os movementos, se esta nova matriz ósea roza nos texidos brandos comeza o terceiro síntoma: a dor.

Fonte: Enfermería Geriátrica Kristen Mauk

O Comezo

Ola!!
Moitas grazas por entrar no Blog de Artrose e enfermería, só espero que o tempo que uses para ve-lo Blog sea Productivo, e se non o é polo menos que sexa divertido.

Este Blog xérase como segundo traballo práctico para a Asignatura Informática Sanitaria I da titulación de Diplomado en Enfermería.... pero quen sabe se no futuro poida ser usado máis alá deste uso.

De agora en diante adicareime a publicar entradas sobre un proceso patolóxico moi frecuente na terceira Edade: a Artrose, e tratarei de explicar o proceso que desempeña a Enfermería como profesión Sanitaria.

O Comezo está claro....... e como xa se sabe

o comezo é a metade do todo